home about contact
Play Pause
Project 0 10
Category Video-Art
Year 2014

One Hand Clapping

One Hand Clapping is a found choreography piece directed by Peter Delpeut and edit by Menno Otten in which the hands of five principal conductors of the Royal Concertgebouw Orchestra perform a lyrical dance. The film zooms right in on footage from live performances, splitting it across five frames to create a choreography of encouragement and restraint, with the hands sliding together to form a single flying, boxing, dancing entity. Peter Delpeut used five screens to create a video installation with the same title for the Royal Concertgebouw, for display in one of its foyers.

Statement Director

Working on the piece was an important inspiration for starting this blog on found choreography. It would have been easy to just place it in the practice of my found footage work. But my sincere intention to make these hands dance, to re-use them in a choreography, gave me the flash of this new term: found choreography.

- Peter Delpeut

case image
case image

Credits

Directing Peter Delpeut
Editing Menno Otten
Production Suzanne van Voorst
Executive Production Uitvoerend Producent
Script Peter Delpeut
Sound Post Production Boon & Booy
Music Harry de Wit
Production Company IDTV Docs

Awards & Nominations

Year Type Description
2014 Best Short Fiction Dutch Directors Guild

Press

Year Paper Title
2013 NRC Handelsblad Kerstmatinee: onstuimige Zarathustra 2013NRC Handelsblad

Kerstmatinee: onstuimige Zarathustra

De titel doet denken aan een zen-boeddhistisch raadsel: wat is het geluid van één klappende hand? Maar One Hand Clapping is een nieuw kunstwerk van filmmaker Peter Delpeut, gemaakt als geschenk van het 125-jarige Concertgebouw aan het even oude Koninklijk Concertgebouworkest.

Het werk, een vijfluik van schermen met close-ups van de zwaaiende handen van chef-dirigenten in onderlinge choreografie, is vanaf nu te zien in de dirigentenfoyer. Het heeft inderdaad iets meditatiefs. Je hoort niets,maar wat je ziet is een oproep tot klinkende structuur en vervoering.

De onthulling was op Eerste Kerstdag het officiële slotakkoord van het jubeljaar van beide instellingen, gevolgd door de traditionele Kerstmatinee van het orkest.

De afgelopen vijf jaar was er steeds weinig expliciets kerstigs aan die matinee. Veel Wagner, Strauss en Mahler (vooral liederen), vorig jaar de Zevende van Bruckner.

Dit jaar was de veelgeprezen Andris Nelsons (35) de eerste niet chef-dirigent (of ex-chef) die de Kerstmatinee mocht dirigeren in een geweldig gespeeld en in 26 landen op tv uitgezonden programma dat programmatisch vooral bedacht leek om de overgang van het Wagnerjaar 2013 naar het Straussjaar 2014 muzikaal kracht bij te zetten.

In verhouding kwam Strauss’ Also sprach Zarathustra , hier driemaal door de dirigent zelf gedirigeerd, er in de recente Amsterdamse Strauss-geschiedenis nogal bekaaid vanaf. Chef-dirigent Mariss Jansons leidde het werk vorig seizoen maar daarvoor was er een 17 jaar durend vacuüm.

In vergelijking met de uitvoering onder Jansons was die van Nelsons ontstuimiger, soms erg hard en zeker minder volmaakt gepolijst. Maar het is een feit dat de zilverige Amsterdamse strijkersklank nergens zo goed uitkomt als in Strauss. En de manier waarop Nelsons een zoemende klanksensualiteit vanuit de lage strijkers kan laten opwellen, is onovertroffen.

In de Ouverture Tannhäuser etaleerde Nelsons zijn energie met puntige strijkers onder een breed, solide front van koperblazers.

De Wagnerklank was hier vaak eerder heroïsch dan avondrood. Je werd erdoor meegezogen, en je wilde meer. Nelsons is in mei weer terug, dan voor Brahms’ Tweede symfonie.

Unspeak
2013
View project
Home Projects About Contact
vimeo facebook instagram
Projects
Hoofdzaken City Faces Face to Face Via Dolorosa Time within Time Nachtwake Moving Mesdag Framing Vermeer Early Video Paintings Track 04 See you once again One hand clapping Video Installations Unspeak Menno Otten | Editing Maalstroom | Editing Colour Other works